29 ژانویه
پراستفاده‌ترین و رایج‌ترین رکوردهای DNS کدام هستند؟
تا چه اندازه با رکوردهای متداول DNS آشنا هستید .و آیا میدانید که این رکوردها چه نقشی برای رسیدن کاربران به وب‌سایتتان دارند؟ قبل از اینکه به سراغ معرفی رکوردهای DNS برویم، باید درباره کاربرد این رکوردها اطلاعات به دست بیاوریم.
رکوردهای DNS بخش اصلی ومهم برای عملکرد درست وب‌سایت‌ها هستند. این دستورالعمل‌ها به‌عنوان یک مسیر یاب کار می‌کنند و به سرور DNS می‌گویند که هر IP با کدام دامنه مرتبط است و چگونه می‌توان درخواست‌های دسترسی ارسال‌شده به آن‌ها را مدیریت کرد.
پراستفاده‌ترین و رایج‌ترین رکوردهای DNS کدام هستند؟
1) A records
رکورد A یا رکورد آدرس که معمولاً به‌عنوان رکورد میزبان هم شناخته می‌شود، پایه‌ای‌ترین نوع DNS است. این رکورد آدرس‌های دامنه یا ساب دامین را به یک IP وصل می‌کند؛ بنابراین وقتی شخصی آدرس وب‌سایت شما را تایپ می‌کند، به‌راحتی می‌تواند به آن دسترسی داشته باشد. در حقیقت A records ارتباط بین آدرس IP و نام دامنه را حفظ می‌کند.
برای مثال، وقتی ما آدرس google.com را در نوار مرورگر وارد می‌کنیم، این آدرس با استفاده از رکورد A به آدرس IP گوگل که ۷۴.۱۲۵.۲۲۴.۱۴۷ باشد وصل شده و برای ما بارگذاری می‌شود.
2) CNAME records
CNAME رکورد یا Canonical Name Records یک نام دامنه (یا ساب دامنه) را به یک نام دامنه دیگر متصل می‌کند. با استفاده از این رکورد می‌توانید هر زمان که تغییری اتفاق افتاد و نیاز بود، یک A Record را به‌روزرسانی کنید.
حتما بخوانید: فشرده سازی Gzip چیست؟
یک مثال بزنیم؟
فرض کنید که می‌خواهید کاربران، چه با تایپ کردن www در ابتدای URL و چه بدون آن، به سایت شما دسترسی پیدا کنند. در این حالت می‌توانید با استفاده از رکورد CNAME دو آدرس www.mesal.com و mesal.com را به هم وصل کنید.
3) رکورد MX
از دیگر رکوردهای متداول DNS می‌توان به رکورد MX (مخفف Mail Exchanger) اشاره کرد. این رکورد ایمیل‌ها را به سرور ایمیل هدایت می‌کند.
به عبارت دیگر، رکورد MX نشان می‌دهد که چگونه پیام‌های ایمیل باید مطابق با پروتکل انتقال ایمیل ساده (SMTP یا پروتکل استاندارد برای همه ایمیل‌ها) مسیریابی شوند.
4) رکورد TXT
رکورد تکست (TXT Record)، ذاتاً به ذخیره متن‌هایی در DNS می‌پردازد که توسط انسان قابل خواندن هستند.
در واقع این رکورد، به درد ارائه اطلاعات به منابع خارجی و اثبات هویت ما به‌عنوان مالک دامنه می‌خورد.
بیشترین جایی که از تکست ریکورد استفاده می‌شود، تائید هویت در گوگل است. مثلاً اگر بخواهید سایت خود را در گوگل ثبت کنید، به تکست ریکورد نیاز پیدا می‌کنید.
از دیگر کاربردهای پراستفادۀ تکست ریکورد می‌توانیم به تایید SPF (مخفف sender policy framework) هم اشاره کنیم. از رکورد SPF در بیشتر سیستم‌های ایمیل استفاده می‌شود. به این صورت که سیستم‌ها با استفاده از SPF Record – که اولین لایه حافظت در برابر اسپم است – می‌توانند درستی منبع را تائید کنند یا اینکه پیام‌ها را اسپم تلقی کرده و از آن رد شوند.
5) رکورد NS
NS مخفف nameserver است و رکورد nameserver نشان می‌دهد کدام سرور DNS برای آن دامنه معتبر است (یعنی کدام سرور شامل سوابق واقعی DNS است). در کل، رکورد NS به اینترنت می‌گوید که کجا باید برود تا بتواند آدرس IP دامنه را پیدا کند.
یک دامنه اغلب چندین رکورد NS دارد که می‌تواند نشان‌دهندۀ سرورهای اصلی و پشتیبان برای آن دامنه باشد. این نکته را به خاطر داشته باشید که بدون پیکربندی صحیح سوابق NS، کاربران نمی‌توانند یک وب‌سایت یا برنامه دسترسی داشته باشند.
6) رکورد SOA
این رکورد اطلاعات مهمی مانند آدرس ایمیل مدیر دامنه، آخرین باری که دامنه به‌روز شده و همچنین اطلاعاتی درباره DNS Zone را نگهداری می‌کند. DNS Zone یک فضای مدیریتی است که امکان کنترل دقیق‌تر بخش‌های مختلف DNS مانند نیم‌سرورهای معتبر را فراهم می‌کند.
حتما بخوانید: آموزش کامل ساخت کانال یوتیوب از صفر تا صد(تصویری و کاربردی)
تمام مناطق DNS یا DNS Zone ها به یک SOA برای مطابقت با استانداردهای IETF نیاز دارند. البته رکورد SOA برای جابجایی بین مناطق نیز مهم است.
7) رکورد SRV
رکورد دیگری که نامش در بین رکوردهای متداول DNS دیده می‌شود، رکورد SRV است. این رکورد، درگاه یا پورتی برای سرویس‌های خاص مشخص می‌کند. در حقیقت رکورد SRV یک میزبان و پورت را برای سرویس‌های خاص مانند انتقال پیام صوتی از طریق IP (VoIP)، پیام‌رسانی فوری و غیره تعیین می‌کند.
اکثر رکوردهای DNS فقط یک سرور یا یک آدرس IP را مشخص می‌کنند، اما رکوردهای SRV شامل یک پورت در آن آدرس IP نیز هستند. برخی از پروتکل‌های اینترنتی نیز برای عملکرد مناسب به استفاده از رکوردهای SRV نیاز دارند.
8) رکورد PTR
رکوردهای DNS PTR در جستجوی معکوس DNS استفاده می‌شوند. یعنی زمانی که یک کاربر تلاش می‌کند تا به یک نام دامنه در مرورگر خودش دسترسی پیدا کند، عمل جستجوی DNS رخ می‌دهد تا نام دامنه را با آدرس IP مطابقت دهد. جستجوی DNS معکوس نقطه مقابل این فرایند است. در این روش این یک پرس‌وجو که با آدرس IP شروع می‌شود و نام دامنه را جستجو می‌کند.
رکوردهای DNS که کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرند کدامند؟
بعضی مواقع تنها شناخت رکوردهای متداول DNS برای کسب‌وکارها کافی نیست! زیرا باید از رکوردهایی استفاده شود که کمتر کسی به سراغ آن‌ها می‌رود. به همین دلیل در ادامه رکوردهای DNS کم استفاده‌تر را معرفی کرده‌ایم. شاید این رکوردها هم به دردتان بخورند.
1) رکورد AFSDB
از این رکورد برای مکان‌یابی منابعی از دیتابیس‌های نوع AFS و OSF استفاده می‌شود. به عبارت دیگر، رکورد AFSDB نام دامنه را به سرور AFS متصل می‌کند.
2) رکورد APL
APL مخفف Address Prefix List است. APL یک رکورد آزمایشی است که لیستی از محدوده آدرس‌ها را مشخص می‌کند.
3) رکورد CAA
رکورد CAA یا Certification Authority Authorization به مالکان دامنه‌ها این امکان را می‌دهد که بدانند کدام مسئول صدور گواهی می‌تواند برای آن دامنه گواهی ارائه کند. اگر این رکورد وجود نداشته باشد، هر کسی می‌تواند برای دامنه گواهی صادر کند.
4) رکورد DNSKEY
این رکورد حاوی یکی از کلیدهای عمومی است که برای تایید امضاهای Domain Name System Security Extension (DNSSEC) استفاده می‌شود.
5) رکورد CDNSKEY
این رکورد یک کپی کوچک‌تر (فرزند) از رکورد DNSKEY است و به معنای «انتقال به والدین» استفاده می‌شود.
6) رکورد CERT
رکورد CERT یا Certificate Record فضایی را در DNS برای گواهینامه‌ها فراهم می‌کند. همچنین این رکورد صحت صادرکننده و دریافت‌کننده گواهی را تایید و گواهینامه‌های باطل شده را شناسایی می‌کند.
حتما بخوانید: فعال کردن ssl wild letsecrypt رایگان در دایرکت ادمین
7) رکورد DCHID
رکورد DCHID یا DHCP Identifier برای ذخیره اطلاعات مربوط به Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP) استفاده می‌شود (DHCP یک پروتکل استاندارد شبکه است که برای IP های شبکه استفاده می‌شود).
8) رکورد DNAME
رکورد DNAME یا delegation name یک نام دامنه مستعار مانند CNAME ایجاد می‌کند. با این تفاوت که با این رکورد می‌توانید ریدایرکت (تغییر مسیر) تمام زیردامنه‌ها را به بهترین نحو انجام دهید.
9) رکورد HIP
رکورد HIP یا Host identity protocol روشی برای تفکیک نقش‌های آدرس IP است. این رکورد اغلب در محاسبات موبایل (Mobile Computing) استفاده می‌شود.
10) رکورد IPSECKEY
رکورد IPSECKEY یا IPSEC key با Internet Protocol Security (IPSEC)، فریمورک پروتکل امن نقاط انتهایی و بخشی از مجموعه پروتکل‌های اینترنت (TCP / IP) کار می‌کند.
11) رکورد LOC
رکورد LOC یا Location شامل اطلاعات جغرافیایی برای یک دامنه – به‌صورت مختصات طول و عرض جغرافیایی – است.
12) رکورد NAPTR
رکورد NAPTR یا name authority pointer می‌تواند با یک رکورد SRV ترکیب شود و URL های متعدد را به‌صورت داینامیک برای اشاره به یک Regular Expression یا همان RegEx تولید کند.
13) رکورد NSEC
رکورد NSEC یا Next Secure Record بخشی از DNSSEC است و برای اثبات اینکه رکورد منابع DNS درخواستی وجود ندارد استفاده می‌شود.
14) رکورد RRSIG
رکورد RRSIG یا Resource Record Signature یک رکورد برای ذخیره امضاهای دیجیتالی است که برای تایید صحت رکوردهای مطابق با DNSSEC استفاده می‌شود.
15) رکورد RP
رکورد RP یا Responsible Person برای ذخیره ایمیل مسئول دامنه استفاده می‌شود.
16) رکورد SSHFP
SSHFP مخفف Secure Shell fingerprint است و وظیفه دارد کلیدهای SSH را که با نام هاست (Host Name) در ارتباط هستند، مشخص کند. دستیابی به رکورد SSHFP باید با مکانیزمی مانند DNSSEC ایمن شود تا یک مسیر امن پابرجا بماند.
